Ljubitelji džeza i bluza tokom 1995. mogli su uživati u vrhunskim koncertima slavnih muzičara koji su nastupali na širokom prostoru od Kanjiže do Prištine
Beogradsku scenu su obeležili nastupi američkog saksofoniste Barnije Vilena (nastanjenog u Parizu od kraja pedesetih), zemunskog pijaniste Bojana Zulfikarpašića (nastanjenog u Parizu poslednih desetak godina), rumunskog dua Tavitian-Stroe (u okviru BELEF-a), američkog trubača Klarka Terija uz nastup Stjepka Guta i pevaćice Debi Kameron, i, konačno, koncerti Larija Vučkovića, Bore Rokovića i Duška Gojkovića na beogradskom "Samertime festivalu". Ako im se dodaju nastupi Tita Puentea, Roja Ejersa i etno-džez grupe "Anastasia" iz Skoplja, koji su "prepunili" veliku salu Centra "Sava", onda se ima bolji uvid džez života u prestonici.
Od svih pomenutnih festivala, najcelovitiji i najbolje organizovan bio je onaj u Kanjiži pod imenom "Jazz, improvizovana muzika". Na njemu su briljirali "Mađarski kraljevski dvorski orkestar" kojim rukovodi pijanista, aranžer i kompozitor Đerđ Sabadoš, ujedno i najbolji pojedinac na festivalu, zatim, kvartet pijaniste Bele Lakatoša, duo američkih džezera nastanjenih u Evropi, pijaniste Mala Voldrona i saksofoniste Stiva Lejsija i kvintet Stjepka Guta.
U "Mađarskom kraljevskom dvorskom orkestru", pored fenomenalnog lidera, do izražaja su došli izvrsno interpretiranje i brilijantna tehnika svih devet izvodača. Lakatoš je trijumfalno svirao hard bap, a poznati džez standardi su u njegovoj interpretaciji zvučali inspirativno i sveže. Duo Lejsi-Voldron je u numeri "Estime", posvećenoj legendarnom saksofonisti Džoniju Hodžesu, demonstrirao svu raskoš talenta ostarelih muzičara. Barni Vilen je iskazao vrhunsku tehniku i virtuoznost retko demonstriranu u koncertnim prostorima Beograda. Izvrsni saradnici, francuski džezeri, odlično načinjen program i melodične numere oduševili su prepuno gledalište Bitef teatra. Ista slika se ponovila pri eksplozivnom nastupu kvarteta Bojana Zulfikarpašića u istom prostoru Bitef teatra. Bojan je kroz vatromet nota, od etno numera izvrsno uobličenih u nezaboravne džez numere, preko poznatih standarda do klasičnog bluza, vešto išao u avangardne izlete uz pomoć odličnih saradnika koji su Bojanovu brilijantnu pijanističku tehniku, raznovrsnost ideja i originalnost u aranžiranju kompozicija prarili s lakoćom i šarmom.
Nezaboravni muzičko-scenski hepening koji su priredili pijanista Hari Tivitian i bubnjar Korneliu Stroe, uz pomoć pesnika Virđila Mihaiua, jedna je od onih priredbi koje ostaju u trajnom sećanju. Pre svega, zbog koncepta nastupa, zatim, zbog izvrsnog poznavanja muzičkog nasleđa, kako nacionalnog tako i okolnih regiona, a onda i zbog briljantne i virtuozne interpretacije začinjene humorom i pošalicama u vidu neobičnih muzičkih dijaloga klavira i bubnjeva.
Neverovatno vitalni i agilni fliglohornist Klark Teri nastupio je zajedno sa Stjepkom Gutom, povremeno delujući mnogo "mlađe" i svežije od našeg trubača koji je izvrsno dopunjavao Klarkovo teško fraziranje, a na iznenađenje gledalaca pridružio se Klarku u skat pevanju nekoliko numera. Njihova brilijantno ostvarena saradnja, povremeno uz pomoć pevačice Debi Kameron, potvrdila je mišljenje da i muzičari potekli u najrazličitijim uslovima i prostorima toliko različitim kakvi su u konkretnom slučaju Njujork, Kopenhagen i Beograd mogu odlično da komuniciraju na sceni, budući da su profesionalci i virtuozi svetskog kalibra.
Naša Borba, 1996.